"Dr. Hakan Birsenoğul ile ilk asistanlık sınavında karşılaşmıştım. O ilk an ve ilk gün Hakan, dost canlısı yüreğini açtı ve hayatının sonuna kadar da hiç kapatmadı. Hayatının her anında hangi şehirlerde olursak olalım iki arkadaş ve iki kardeş olduk ve bağımız hiç kopmadı. Zor geçen hastalık döneminde de.
Dr. Birsenoğul için herkesin ortak kanaati, samimi, içten ve dürüst bir insan olduğudur. Öğrencileri için ise, inanılmaz gayretli bir hoca! Ders anlatmak için kendini hırpalardı. Her ders çıkışı terden sırılsıklam elbise değiştirirdi. Öğrencilerinin sadece hocası olmadı; aynı zamanda zor zamanlarında içini döktüğü büyüğü oldu, babaları oldu. Benim için arkadaştan da öte, kardeş, derttaş, sırdaş…
Elinizde bugün kitap olarak tuttuğunuz eser, Dr. Hakan Birsenoğul’un doktora çalışmasıdır. Bu çalışma sırasında katlandığı güçlüklere, zorluklara yakından tanık oldum. Almanya’da dil öğrenimi ve kaynak araştırması için zor şartlar altında kaldı. Tez konusu zordu, ancak kanaatimizce yıllarca başvurulacak klasik bir eser bıraktı arkasında.
Türkiye’de ayrıca benim karşı komşumdu. Ailesini Almanya’ya ikinci sefer gittiğinde götürememişti. Eşi ve çocuklarına bu denli bağlı bir baba için oldukça üzücü idi ve ayrılık çok uzun olmasa bile Hakan gibi biri için oldukça yıpratıcı idi. Almanya’ya gidip kendisini gördüğümde hüznünü bizzat gördüm. Hiçbir akademik çalışma kolay olmuyor elbette; biraz gurbet, biraz firkat, biraz fakr-u zaruret. Her akademik çalışmanın arkasında katlanılan fedakârlıklar ve sevdiklerinin zamanlarından alınıp götürülenler var.
Dr. Birsenoğul’un doktora tezini, sayın Prof. Dr. Yusuf Karakoç hocamın önerisi ve teşviki ile rahmetli arkadaşımın ardından yayınlıyoruz. Sağlığında hep bir daha gözden geçireyim diye ertelediği tezini kitap olarak yayınlamaktan buruk da olsa mutluluk duyuyoruz. Kendisi yaşasa idi eserini mutlaka eşi ve çocuklarına armağan ederdi, zira bu çalışma sırasında en çok onlara hasret çekti ve onlara özlem duydu. Buna en yakın arkadaşı olarak ben şahidim. Bu nedenle tam da bugün onun gibi bir arkadaşımı ve kardeşimi kaybeden ve arkada kalan “ben”, eserini ona “vekâleten” eşine ve iki evladına armağan ediyorum.
