Bildiğimizi ararız.. O pastane, sinema… Yaşanmışlık, tanıdıklık, varlığını geçmişiyle hissetmenin devam ihtiyacı. Yaşadıklarımızı bütüncül kavrarız. O olay olurken hava nasıldı, üzerimizde ne vardı ya ağaçlar ya da evet bir çay bahçesi… Gözümüzde canlanan olay bir bütünün içinde yer bulur kendine, bizden, yaşamımızdan bir parça olurken. Ellerimiz, bir bakış, düşündüğüm an… Aynı çay bahçesi sanki yok ağaçlar mı benziyor yine kuş uçtu. Ah, ne güzeldi o haberi aldığım an yağmur yağıyordu yine. Hafızanızda kalan fotoğrafların güzel olması ve tekrar ve tekrar onları yaşayabilmeniz dileğiyle…
